Το ταξίδι από τη διάγνωση στη θεραπεία είναι μεγάλο και εξαιρετικά δύσκολο. Όσοι το έχουν βιώσει γνωρίζουν τα τεράστια ψυχικά και σωματικά αποθέματα που απαιτεί. Οι ακτινογραφίες, οι εγχειρίσεις και οι χημειοθεραπείες εξαντλούν τα όρια της αντοχής των ανθρώπων που ζουν με τον καρκίνο και η κάθε επανεξέταση λειτουργεί πολλές φορές σαν υπενθύμιση ότι ο καρκίνος μπορεί να επιστρέψει. Η ψυχολογική θεραπεία μπορεί να παρέχει στήριξη κατά τη διάρκεια της διαδρομής αυτής και να βοηθήσει στο να ανασχηματίσουμε με τρόπο λειτουργικό τη νέα πραγματικότητα της ζωής μας έχοντας ως επίκεντρο τον εαυτό και όχι τη διάγνωση. Αυτό σημαίνει ότι μαθαίνουμε να ζούμε με νέες ισορροπίες επανακτώντας το δικαίωμα μας στην ψυχική χαλάρωση, στη χαρά, στη δημιουργικότητα. Η θεραπεία βοηθά να φέρει στη ζωή μας θρεπτικές ποιότητες των δικών μας αξιών που ο καρκίνος ως ασθένεια συχνά επισκιάζει.